Het boekje appeltaart biedt leuke alternatieven om eens te variëren en om wat nieuwe inspiratie op te doen. Dat het boekje een herdruk is die voor het eerst in 2009 werd uitgegeven zie je er zeker niet aan af. De eerste indruk is namelijk fris en modern. Dit door het gebruik van kleurrijke foto’s en een introductie op zwarte pagina’s met witte letters.
Ieder recept beslaat een pagina, en de pagina daarnaast toont een grote foto van het eindresultaat. Het lettertype dat is gebruikt vind ik vrij klein, daardoor kon ik tijdens het bakken niet even snel een blik werpen op het recept.
‘Appeltaart’ bevat het verschillende varianten van het basisrecept, maar ook wat eenpersoonstaartjes, strüdel, crumble en verscheidene cakes. Een aantal van de projecten zijn ‘geleend’ van anderen, zoals bijvoorbeeld de appeltaart van Holtkamp, appelstrudel van culinair journalist Anne Scheepmaker en ‘Appeltaart Guadelupe’, wat geserveerd wordt in koffie- en theewinkel Kaldi. Deze laatste koos ik als testobject, en dat pakte zeer goed uit. Wel jammer dat in het recept de baktijd ontbrak. Als laatste wil ik nog opmerken dat een aantal taarten in mijn ogen wel erg bruin gebakken zijn, dat oogt niet altijd even mooi. Maar ach, die heerlijke geur van verse appeltaart die zich nu in mijn huis verspreid maakt dat ik het door de vingers zie!
