De Eerste Heilige Communie
Hier in het zuiden is het nog heel gewoon om de Eerste Heilige Communie te doen. Het was een aantal jaren geleden ook de reden dat ik begon met taart maken. Eerst voor mijn dochters communie en een jaar later voor mijn zoon. Na flink wat oefenen -elke verjaardag en feestje werd door mij “gebruikt” om maar te oefenen- kon ik een zelfgemaakte taart presenteren op hun Eerste Communie. Trots was ik!
Maar ik stopte daarna niet met taart maken, het zogeheten taartvirus had me te pakken gekregen en ik bakte dus vrolijk door. Communietaarten blijven echter wel speciaal voor me en ik kan dan ook moeilijk nee zeggen als iemand me vraagt om er één te maken.
Zo kwam het dat ik dit jaar 2 communietaarten op de agenda had staan. De eerste taart was voor de tweeling Iza en Bo en moest lactosevrij zijn. De tweede taart was voor Lauri. (Haar zusje doet overigens volgend jaar de communie, dus voor 2019 heb ik er ook alweer eentje op de agenda…hoe leuk is dat!!).
Lactosevrij
Voor
de lactosevrije taart moet je even nadenken, want je kunt natuurlijk niet alle gebruikelijke ingrediënten gebruiken. De biscuits waren geen probleem, aangezien ik die altijd from scratch bak, zit daar nooit iets van melkproducten in. Wel ei, maar dat mocht. De taart werd gevuld met lemoncurd, bastognecrème en verse aardbeien. De lemoncurd heb ik zelf gemaakt, hierbij heb ik geen roomboter gebruikt, maar Wajang-boter; die is lactosevrij. Ik had het vooraf uitgetest. Zo lekker! De vanillecrème en Bastognecrème had ik ook met Wajang-boter gemaakt. Bastognekoekjes waren geen probleem, aldus de moeder van de communicantjes. De taart werd afgesmeerd met een botercrème 1:1 en je raad het al: wederom met Wajang-boter.
Traditionele Communietaarten
De kleuren waren traditioneel: wit met geel. Ik houd er van! Als topper dus twee communicantjes, zelf geboetseerd en een vlindertje die een speciale betekenis had voor de familie. Het boompje is gemaakt van een piepschuim balletje op een dowel.
De taart voor Lauri was ook traditioneel qua uitvoering, met echte meisjeskleuren. Daar wordt je toch gewoon blij van: roze. Voor een beetje speels effect heb ik twee tinten roze gebruikt en als hoofdkleur wit aangehouden. Een poppetje on top mocht niet ontbreken. Het poppetje had ik overigens al ruim van te voren gemaakt (écht ruim van te voren), omdat ik bang was dat het niet lukte zoals ik wilde en tijd genoeg zou hebben om opnieuw te beginnen of om uit te wijken naar een gekocht exemplaar. Maar het ging goed. Dus het popje stond al die tijd hier op de kast, op een drum, stofvrij onder een stolp.
Deze taart was gevuld met vanillecrème, chocoladecrème, verse aardbeien en chococrisps. Drie laags, een 25-20-15cm. Wat was het warm de dag dat ik die taart moest maken, pffff. Smootheren ging daardoor niet, waardoor hij niet zo strak werd als ik zou willen. Hij stond ook een beetje scheef -geen toren van Pisa gelukkig- en ik kon het corrigeren door aan één kant onder de taart een extra taartkartonnetje te leggen. Maar als perfectionist baal je dan toch. De reacties van het communicantje en de familie maakte gelukkig veel goed. Ze vonden hem prachtig en als ik nu naar de foto’s kijk, ben ik ook wel tevreden.
Het blijft speciaal
Daarmee kwam het communie-seizoen 2018 voor mij ten einde. Blij kijk ik terug op mijn werk, het blijft speciaal: de communietaart.
Tot de volgende keer. Ik heb nog zoveel om uit te proberen, dus reden genoeg om snel weer terug te komen met een nieuw verhaal. Tot dan!
Bianca
