Het Taartvrouwen Fenomeen

Het werd tijd om een nieuw stukje te schrijven en in eerste instantie wilde ik het hebben over het geven van gastworkshops en hoe mensen zich toch zo makkelijk aan-, en afmelden. Wat voor planning daarbij komt kijken en dat de kosten eigenlijk al beginnen wanneer je samen met een gastdocent een datum prikt. Maar na deze week weer twee van mijn leukste taartvriendinnetjes te hebben gezien wilde ik er een positievere draai aan geven! Iets leuks schrijven met niet direct een kritische noot maar gewoon een soort ‘beleving’.

1250

Taartvrouwen zijn toch een apart slag volk denk ik. Taartvrouwen….en het kringetje van soortgelijke taartvrouwen die ik regelmatig spreek of zie dat zijn mijn taartkartonnen. Wie had ooit gedacht dat ik toen ik met taarten begon zo’n rijk sociaal leven zou krijgen met allemaal gelijkgezinden? Hechte banden en vriendschappen met meiden in heel Nederland!

Natuurlijk, het blijven voornamelijk vrouwen en wij vrouwen zijn nogal geneigd om te verzanden in afgunst en achterklap op zijn tijd, groepjesvorming, de kunst om elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en ons beter voor te doen dan we zijn. Maar ieder taartkarton heeft uiteindelijk haar eigen groepje met gelijkgestemden gevonden waar ze al jaren dagelijks contact mee hebben. Die contacten beginnen tegenwoordig allemaal grotendeels online, vervolgens doe je eens samen een workshop of spreek je gewoon af en blijf je aan elkaar plakken. Er vallen er wel eens wat af en er komen er wel eens wat bij maar uiteindelijk heb ik mijn eigen ‘taartkartonnen-adressenboekje’ waarbij het merendeel van de gesprekken helemaal niet meer om taart gaan, maar over lijnen, kinderen, liefdesperikelen, gemoedstoestanden, de maatschappij, de virtuele schouders die je hier en daar mag aanbieden en ontvangen, ditjes en datjes en af en toe taart. Maar ook de afspraken die je samen maakt om elkaar te zien. Nog nooit heeft iemand mij daar in teleurgesteld en dat vind ik erg boeiend maar ook zeer waardevol.

Het zijn niet groepjes met mensen die samen ooit eens een workshop hebben gevolgd en op deze manier aan elkaar blijven hangen. In ieder geval niet in mijn geval. Het zijn mensen die al jaaaaaaaren bezig zijn met taart en niet te beroerd zijn om advies te geven, maar het zijn er ook die minder taart maken, geen bedrijf zijn, nog helemaal niet zo lang bezig zijn, wel of geen winkel of ruimte hebben. Meiden die je per toeval virtueel ontmoet. Van alles wat en uiteindelijk is de kern dan toch dat taart je samenbrengt als hetgeen wat ons in eerste instantie verbind, maar het zijn het de karakters die elkaar bewust en onbewust uitkiezen. De verhalen er achter waaruit blijkt dat je grotendeels hetzelfde pad hebt bewandeld in het verleden of juist gaat doen in de toekomst.

Ik kan zeggen dat ik enorm veel haal uit mijn vriendinnen, want mijn kartonnen zijn mijn vriendinnen! Ik waardeer hun mening,  maak graag tijd voor ze en kan me niet voorstellen om dit in de toekomst minder te doen. Voor iemand die weinig waarde hecht aan vriendschap is dit een hele openbaring… misschien maakt het me zelfs wel een betere vriendin…

Dit artikel is geschreven door Judy Griep van J4Cake.