Door Diana Tol – De beschrijvingen zijn helder en de voorbereidings- en baktijd, evenals het aantal porties, staan aangegeven. Het boek blijft ook mooi open liggen, dus wat heb ik te zeuren?
In dit boek worden niet de bladzijdes, maar de recepten genummerd. Met die vreemde paginanummering kan ik leven. Door de verder logische indeling is dat geen enkel probleem.
Minder logisch vind ik de recepten zelf. Donuts, muffins, scones. Wat mij betreft heerlijke zaken, maar dan graag bij de thee, of doe gek de koffie. Een zandkoekje als dessert? Persoonlijk neem ik dan liever een extra kopje soep. Bij die soep kan ik dan gelijk het zelfgebakken maisbrood eten waarvan het recept ook in dit boek staat.
3 Bakkers later, heb ik nog steeds de benodigde broodbloem niet. Wel de tip om eens bij een molen langs te gaan. Ik besluit dat weizenmehl van de Turkse winkel ook volstaat en neem gelijk het maismeel mee. De winkelier kijkt mij angstig aan als ik vraag of het niet voorgekookte polenta betreft. Hij heeft grove of fijne polenta te bieden. Zijn klanten gebruiken meestal de fijne soort om brood van te bakken. Dat doe ik dan dus ook maar.
Met verder totaal geen moeite komt er binnen de aangegeven tijd een heerlijk ruikend maisbrood uit de oven. Ook de smaak is goed, maar eigenlijk ben ik wel toe aan een dessert.
