Als Jane Austen fan in hart en nieren klonk de titel van dit boek mij natuurlijk als muziek in de oren. Het refereert aan Pride and prejudice en dan gaat het ook nog eens over bakken. What’s not to like?
Regula Ysewijns liefde voor het Engelse leven en eten spat van de pagina’s. Daar gaat mijn eigen bakhart ook sneller van kloppen. Denk bij pudding niet gelijk aan het zoete gerecht als afsluiter van een maaltijd. Zeker in Groot-Brittannië heeft pudding een veel bredere betekenis, én was het in den beginnen een hartig product. ‘In principe is pudding de naam voor een mengsel dat ofwel bereid wordt in dierlijke ingewanden, zoals worst of haggis, ofwel verpakt in een puddingdoek of in een schaal, deegvorm of mal’, beschrijft Regula Ysewijn in het begin van het boek. Daarna legt ze in mooie hoofdstukken vol geschiedenis uit hoe de hartige puddingen evolueerden naar zoete varianten. Dit is allemaal geweldig om te lezen. Deze hoofdstukken met historie maken voor mij het boek meer dan de moeite waard. Ze zijn goed geschreven en interessant om te lezen. Regula laat zien hoe ontwikkelingen als industrialisatie invloed hadden op hoe en wat mensen eten. En dat steeds gerelateerd aan puddings.
Varkensbloed en beenmerg
Regula Ysewijn heeft al jaren een website waarop ze veel over de Britse keuken schrijft. En dat ze er verstand van heeft zie je in het boek duidelijk terug. Na de geschiedenislessen volgen heel veel recepten. Eerst van de originele hartige puddings zoals black pudding en haggis. Ik vind het heel fijn dat Regula bij elk recept nog een stukje geschiedenis of uitleg schrijft. Maar ik moet zeggen dat ik deze recepten vooral interessant vind om te lezen; ik voel geen enkele neiging ze ooit te gaan maken. Dat geldt voor een groot deel van het boek en komt vooral door de ingrediënten die ik zie staan. Varkensbloed zie ik mezelf niet gebruiken, maar dat is dan ook een extreem voorbeeld. Ook recepten met shredded suet (een vorm van niervet), beenmerg, berberisbessen, zoete én bittere amandelen zal ik niet zo snel maken. Neemt niet weg dat ik zeker bij de zoete puddings veel voorbeelden zie waar ik zo mee aan de slag wil. De Queen of puddings, Eve’s pudding en General satisfaction lijken me toppers. Ik koos voor Castle cakes (altijd leuk als je zelf De Koning heet).
Castle cakes
Het recept ziet er niet ingewikkeld uit, sterker nog als ik beter naar de ingrediëntenlijst kijk zie ik dat het een gewoon (cup)cakerecept is: gelijke delen zelfrijzend bakmeel, boter, suiker en eieren. In de lijst staat geen lemoncurd en citroenrasp en -sap, maar in het recept blijk je die wel nodig te hebben. Wat het recept anders maakt, is dat je onderop in je vormpjes eerst een schep curd doet en dat je vervolgens de cakejes in een grote bak water met aluminiumfolie eroverheen stoomt in plaats van bakt. En dat geeft een heel ander resultaat, veel luchtiger en smeuïger. Ik serveerde ze met verse aardbeien en slagroom met vanillesuiker.
Titel: Pride and pudding – de geschiedenis van de Britse pudding
Auteur: Regula Ysewijn
Taal: Nederlands
Aantal pagina’s: 368
Prijs: € 35,-
ISBN: 9789059086722
