De vorige keer schreef ik al dat ik hoopte in deze drukke decembermaand nog tijd te vinden om verder te gaan met de verrassingsdoos. Verheugd kan ik jullie melden dat dat gelukt is, en dus komt hier een nieuwe blog. Uit de doos viste ik een mat voor eetbaar kant van Martellato, een potje Sparkle Dust Edible Colour (glitter gold) van FunCakes, de Rainbow Jewels van Rainbow Dust en een bakvorm van Wilton. Voor het kant kocht ik een potje Edible Cake Lace van Funcakes. Ik had nog nooit met kant gewerkt, dus ik wist niet hoe dat zou gaan. Het potje is “ready to use”, dat klinkt alvast gemakkelijk.
Eerst een taartje bakken
Maar voor ik werkelijk aan de slag kon, moest ik een klein taartje bakken. Ik gebruikte de bakvorm van Wilton van 15 cm doorsnede en 6,7 cm hoog. Zelf heb ik eenzelfde maat bakvorm maar dan van PME. Zou het verschil maken? De Wilton bakvorm is dunner en weegt 101 gram, de PME bakvorm weegt 182 gram. Verder zijn de maten gelijk. Ik bakte het biscuit volgens mijn eigen recept. Het biscuit kwam vergelijkbaar uit de vorm, zoals ik gewend was.
Voor de vulling koos ik deze keer voor een aardbeienbavarois, slagroom en chocoladeschaafsel. De taart werd afgesmeerd met een restje American Buttercream dat ik ingevroren bewaard had. In de koelkast had ik die laten ontdooien en hoefde ik nu alleen maar even door te spatelen. Lekker makkelijk. De basisbekleding van de taart is fondant van FunCakes.
Eetbare kant met Martellato
Op het potje Edible Cake Lace staat dat je de massa maar hoeft aan te brengen op de silicone mat en met een spatel het overtollige er weer afschrapen. Dan zou je het 30 minuten op 45 ℃ (heteluchtoven) laten drogen. Ik droogde het een nacht op kamertemperatuur aan de lucht. De pasta liet zich gemakkelijk verwerken. Ook het weer uit de mat halen nadat het gedroogd was, ging goed. De lace was soepel. Ik kleurde het met Glitter Gold. Hiervoor deed ik een beetje dust in een bakje met wat juvenator en met een kwastje bracht ik de verf aan op het kant. Het kant is hier stevig genoeg voor.
Het kant op de taart te krijgen vond ik wat lastiger. De lace was weliswaar soepel, dus voor breken hoefde ik niet bang te zijn. Maar ik moest opletten dat ik geen vlekjes van het goud op de witte fondantlaag kreeg. Met een klein beetje water plakte het aan de fondant. Ik was wat zuinig met water, dus de lace plakte niet meteen zoals ik wilde. Ik denk dat dit een kwestie van oefenen is. Achteraf gezien was het natuurlijk veel makkelijker en waarschijnlijk ook mooier geweest als ik een potje Cake Lace Gold had genomen.
Afwerken en opeten
Ik maakte ook een bloemetje van het kant, klein natuurlijk, want het is maar een klein taartje. En naast het bloemetje plakte ik een diamantje van Rainbow dust. Dat diamantje is van gelei. Het smaakt volgens mijn dochter naar een gummibeertje. Nadat ik de foto’s gemaakt had, ging gelijk het mes in de taart. Het was zondagmiddag, tijd voor een kopje koffie met een stukje taart.
Het kant was minder goed te snijden, het werd eerder los getrokken van de fondantlaag. Misschien als het kans had gehad om beter te hechten (lees: de taart niet meteen aansnijden) dat het dan makkelijker te snijden was geweest. Qua smaak had het kant een zuurtje wat een prima tegenhanger is bij het zoete van de fondant.
De mat in gebruik
De lacemat van Martellato was na het lossen van het kant mooi schoon, geen achtergebleven restjes. Toch heb ik hem even in een warm sopje afgewassen. Op een droge theedoek heb ik hem laten drogen. Het is een mooie soepele mat, die makkelijk in gebruik is.
Tot de volgende keer!
Bianca
