Door Yvonne Aaldring-Steenbergen – Toch moest ik nog wel even wachten totdat er naar mij omgekeken werd. Eigenlijk dacht ik dat ze mij vergeten waren maar omdat ook mijn broertjes en zusjes stonden te wachten voelde ik mij niet eenzaam en verlaten.
Geduldig stond ik te wachten. Ik kreeg het er wel koud van. Ik was benieuwd wat het leven mij ging brengen. Er waren keuzes genoeg al had ik daar niet zelf de hand in. Ik had geluk! Althans dat vind ik want wat is geluk? Zeg nou zelf dat kan van alles zijn! Mijn geluk bestond uit het feit dat ik een redelijk lang leven heb gehad waarin ik uitstapjes heb gemaakt en behoorlijk versiert werd. En ook daar zijn weer verschillende keuzes en smaken in. Smaken verschillen en ik ben blij met mijn smaak omdat het behoorlijk geliefd is en zo ook ik. Maar laat ik verder gaan waar ik gebleven was.
Ik werd samen met drie anderen in een mooi doosje gezet. Ik stond er stevig en kon geen kant uit. De deksel ging erop en het werd donker. Hoelang ik daar gestaan heb weet ik niet want doordat het donker was verloor ik elk benul van tijd. Toen de deksel werd weggehaald moest ik wennen aan het heftige licht. Even was ik verblind.
Ik kreeg een schoonheidsbehandeling. Eerst werd ik ingesmeerd met een vettig goedje wat wel lekker rook maar ook heel zoet. Daarna werd ik toegedekt met een dekentje. Ik weet niet precies wat het was. Het was zacht, zoet geurend en met een heldere kleur. Daar werd weer van alles opgelegd zodat ik er prachtig uitzag. En weer werd ik van alle kanten bewonderd. De ohhhh’s en ahhhh’s waren niet van de lucht. Ik wed gefotografeerd van alle kanten. Ik mocht ook verschillende poses innemen. Nou dan voel je je goed hoor! Ik voelde me een ster! Een beroemdheid! Wat een domper was het om daarna weer vastgeklemd het donker in te gaan.
Ook de anderen hadden deze behandeling gehad. Ik bedacht me dat het leven wel bestaat uit ups en downs. Zo ben je geliefd en dan wordt je weer donker weg gedaan. Gelukkig was dit maar voor even. Na een hobbelige reis in het donker, waarbij ik stiekem toch wel blij was dat ik zo stevig vast zat, werd het weer licht en mocht ik er weer uit. Nu kreeg ik een prachtig podium en stond ik weer in de spotlights. Flits, flits, flits. Daar gingen de camera’s weer.
Ik stond er echter niet alleen dat was dan wel weer jammer. Ook de anderen, en zelfs meerdere, stonden ook op het podium. Daar vandaan kon ik alles goed overzien. Het zag er feestelijk uit met ballonnen en slingers. Er werd gezongen en er kwam veel publiek. Nog meer ohhhh’s en ahhhh’s. Nog meer bewonderende blikken. Totdat ik uitgekozen werd en een eigen, weliswaar kleiner, podium kreeg. Helaas wordt dit ook het einde van dit verhaal want ik was zeer geliefd om mijn smaak maar daardoor ook snel verorberd!
