Vijf dagen later stond ik met de meiden van MjamTaart in een prachtige nieuwe macaronzaak in Amsterdam van een meer dan bevlogen man te leren hoe je die waanzinnig mooie koekjes maakt. Na een geweldig gezellige middag ging ik naar huis met een zakje vol kleurige koekjes met smakelijke vullingen die we voor elkaar hadden gemaakt. En een hoofd gevuld met plannen voor eigen kleuren en smaken.
De tweede zondag van maart: ik maak mijn eerste gluten- en koemelkvrije taart. Voor een collega met allergische kinderen. De cake lukt in één keer en is bijna niet van ‘normaal’ te onderscheiden. Drie dagen later kreeg ik foto’s in mijn mailbox: glunderende kindergezichtjes die met hun handen cake en marsepein in hun mond stopten.
De derde zaterdag: ik geef mezelf een cadeautje: het boek van Adriano Zumbo. Ik had ‘m al in mijn handen gehad en werd er zo verschrikkelijk blij van. Geen idee of ik het ooit zo voor elkaar krijg, maar ernaar streven en erover dromen is al heel fijn. Datzelfde weekend maakte ik zelf macarons naar Poptasi-recept en mijn schoonmoeder was er blij mee. (Toegegeven: ze waren nog niet zo mooi als die van Patrick, maar ze waren al een stuk mooier dan mijn probeersels vóór de workshop!)
Het vierde weekend van maart stond ik twee heerlijke dagen in de keuken om alles wat ik de afgelopen tijd geleerd heb te maken voor de verjaardag van mijn vriend. Onder meer cupcakes in de StarWars cupcakebakjes die ik vorig jaar al – zonder dat hij het zag! – in Amerika heb gekocht. Goed het leverde een stapel gebak op waar we nog weken van konden eten, maar wat was het fijn om te maken. En om gegeten te zien worden. Vrienden die midden in de nacht voor vertrek naar huis toch nog even een stukje van “die, en oja ook van die”, wilden eten.
De laatste zaterdag van maart stond ik met gele, rode en oranje marsepein in mijn hand te dromen van het snoetje van mijn neefje op het moment dat ik op 1 april de Elmotaart voor zijn derde verjaardag zou onthullen. April. De maand die begint met een Paastaart en ook een nieuw neefje of nichtje gaat brengen. Waarvoor ik al weken een taart loop te ontwerpen in mijn hoofd.
“Jij hangt ook van feestjes aan elkaar”, zei m’n moeder vroeger vaak tegen mijn zusje toen zij in haar tienerjaren van verjaardag naar uitje naar stapavond fladderde. Eind maart schoot die uitdrukking opeens weer door mijn hoofd. “Jij hangt ook van feestjes aan elkaar.” Ik vond het vroeger al een prachtige uitdrukking, ondanks dat mijn moeder ‘m semi-streng bedoelde natuurlijk. En nu vind ik ‘m nog veel treffender. Dankzij mijn superfijne hobby van taart en gebak maken, hangt mijn leven letterlijk van feestjes aan elkaar. Ik maak taart voor mijn feestjes, feestjes van vrienden en familie, feestjes van vreemden. Het maken zelf is een feestje, om van het geven en uitdelen maar te zwijgen. Ik hang echt van feestjes aan elkaar. Hoe fijn is dat?
Michelle
