Die komt ’s ochtends als een Lady Gaga de trap af met de vraag “en mam, denk je dat er vandaag iemand op school is met dezelfde kleren?”. Ik laat maar niet merken dat zelfs Lady Gaga jaloers zou zijn op mijn dochter’s combinatie- en kleurtalent en dat haar vader haar vermoedelijk vanaf haar 14e absoluut zal verbieden zo de straat op te gaan, maar vooralsnog zet ze graag een trend en als je je daarbij lekker voelt, waarom niet?!
Het creatiefst is de jongste dame. Alleen helaas niet op hobby- of kledinggebied. Onze kleine meis creëert namelijk graag pijn. Gelukkig niet bij anderen of dieren, maar wel bij zichzelf. “Mam, als ik hier op druk, doet het daar ongeloooooofelijk zeer!”. En dus heeft ze altijd wel ergens een verbandje of pleister. Een mitella, gaasje, of nep-gips. De aankondiging van een bezoek aan dokter, inentingbureau of tandarts wordt door haar met luid gejuich ontvangen. Eenmaal binnen vraagt ze de dienstdoende arts de oren van het hoofd en bij het laatste bezoek aan de tandarts vroeg ze me zelfs foto’s te maken, omdat ze zo graag wilde zien ‘hoe ze er nou eigenlijk bij lag, op die te-gek-gave behandelstoel’. Ze wordt later vast verpleegster. Of slager. In ieder geval iets met bloed. Ikzelf ben nogal behoorlijk creatief met tijd. Iedereen weet natuurlijk dat vrouwen meerdere dingen tegelijk kunnen en als dat dan toch zo is, kun je er maar beter flink gebruik van maken. Zo zet ik binnen een mum van tijd drie, twintig centimeter, biscuits in de oven, terwijl de mixer de volgende drie voorbereidt. Ik kleur een kilo marsepein en bel ondertussen handsfree collega Evelien om nog wat door te spreken voor de vergadering van volgende week. Met een blik op mijn e-mail zie ik dat er een bericht binnenkomt met het subject ‘zou het nog kunnen, dit weekend?’ en ondertussen denk ik aan de workshop ‘op locatie’ voor elf personen die de volgende dag gepland staat en waarvoor ik alles nog moet inpakken. Yes, ik ben helemaal in mijn element, ben gek op ‘veel’! De mensen om me heen worden soms zo moe van me…
Je kunt het natuurlijk ook gewoon druk noemen. Druk met dingen in het dagelijks leven. De was, de strijk, de kinderen. Je werk, hobby’s, het huishouden, vriendinnen. Maar gelukkig geeft de natuur je in deze tijd van het jaar dan weer een uurtje cadeau. Op 31 oktober mogen we ‘zomaar’ een uur langer slapen, hebben we een etmaal van 25 in plaats van 24 uur. Vanaf dat moment wordt het ’s avonds steeds vroeger donker en blik je voorzichtig vooruit naar de feestmaanden met alle gezelligheid van dien. Een uur waarin je net nog even dit of net nog even dat kunt doen. Een uurtje even niks, met een boekje op de bank, een uurtje achter de pc je favoriete sites bezoeken. Een uurtje, oh de telefoon gaat; de juf van de jongste. Is van het klimrek gevallen en zit met twee blauwe, bebloede en geschaafde knieën en een snee in haar wang stralend in de juffenkamer. Op de achtergrond hoor ik haar vragen “en juf, komt mama me halen? Gaan we gelijk door naar de dokter?” Weg uurtje ‘niks’… Ze liep twee dagen met twee stijve benen door het huis, haar wang gesierd door een prachtige zwaluwstaart. Opvallend knap hoe ze het weet vol te houden. Opvallend knap hoe het dan ook in een keer ‘helemaal over mam’ is. Wordt ze geen dokter of slager, dan misschien wel actrice, ze is er goed genoeg voor. Of alle drie, ze is tenslotte vrouw! En zo hebben we allemaal wat en is het slechts te koesteren. Want je kunt er alle kanten mee op, met creativiteit. ’t Is alleen de manier waarop je het in het dagelijks leven een plekje geeft.
