Ik sloeg gelijk aan het bladeren en zag steeds meer dingen die ik wel eens zou willen uitproberen. En toen sloeg de vreugde om in stress. De bakboekenstress. Ik herkende het gelijk, want ik heb het wel vaker. Veel vaker zelfs. Ik heb het namelijk elke keer als ik een nieuw bakboek krijg. Of koop. Want dat gebeurt ook heel vaak. En het gekke is, ik heb dat gevoel nooit voordat ik het boek koop. Was dat maar zo, dan weerhield dat me hopelijk.
Nee, ik sta met heel veel plezier te bladeren in de boek- of kookwinkel, ga me steeds meer verheugen, voel het met taarten bakken verdiende geld in mijn portemonnee branden, en dan is het weer zover. Voor ik het doorheb, heb ik weer een nieuw bakboek aangeschaft. Omdat er recepten in staan die ik zeker nog eens moet uitproberen. En dan kom ik thuis en zie ik die andere boeken. Vol met recepten die ik nog eens moet uitproberen. En waar ik nog steeds geen tijd voor heb gehad. En dan… juist, ja, bakboekenstress.
Maar pas deed ik een interview met iemand die zei: “Ik vind het gewoon heerlijk om een stapel bakboeken naast mijn bed te hebben liggen. Die blader ik dan een beetje door voor het slapengaan”. En toen dacht ik: zo kan het ook. Weg met het gevoel dat ik nog van alles moet uitproberen. Gewoon lekker bladeren, lezen en je verheugen op het feit dat er nog zoveel te ontdekken valt.
En dat ik dat niet allemaal voor het eind van dit jaar gedaan zal hebben, geeft niks. Want “patisserie is a joy for life” zoals Monica Kühne ooit tegen me zei. Dus ik heb nog een lifetime voor de koekbodems van Michel Roux sr., de cake met gecondenseerde melk van Smulweb, de banaan-carameltaart van Allerhande, de teacakes van de GBBO, de red velvetcake van Edd Kimber, de profiteroles van Cees Holtkamp, de boterkoek met pistache en sinaasappel van mijn Kookscheurkalender, de bubblegummacarons van Adriano Zumbo, de strawberry and custard shortbreads van John Waithe, de chocoladetaart van Rutger in Heel Holland Bakt, de progressmokkataart van de ROC-opleiding, de chocoladebavaroisetaart van Robert van Beckhoven, de champagnetaart van Rudolph van Veen, de …aaaaahhhhhh!
Michelle
