Door Bianca Smeets- Bakouders gevraagd! Ik voelde me aangesproken. Dus ik heb het strookje onder aan de brief ingevuld en meegegeven aan mijn dochter. Nu kon ik niet meer terug.
Al een paar jaar, sinds de kinderen op deze school zitten, geef ik me op als bakouder en probeer binnen het thema van het feest een leuke taart te maken. Zo heb ik in 2012 een Wild West taart gemaakt, waar ik erg trots op was. De cowboyhoed bovenop was precies geworden zoals ik in gedachte had. Mooi vond ik achteraf dat de zon mooi doorscheen in de foto. Waardoor ik zelfs nu nog -3 jaar later- zeer tevreden naar die taart kijk. Bij de taart had ik ook nog wat sheriff-ster-koekjes gemaakt.
In 2013 een Hollywood taart, ook één van mijn trotsen. Ik had een extra drum ervoor geplaatst waarin ik gaatjes had geboord om cakepops in recht op te zetten. Langs de rode loper. De tweede laag had wat oneffenheden, maar die had ik mooi weg kunnen werken met wat sterren. 
En in 2014 een circus taart. Dit was mijn slechtste creatie ooit. Het thema was ook niet helemaal mijn ding, ik wist pas laat wat het thema was, waardoor ik niet goed had kunnen nadenken over mijn ontwerp. In die periode zat ik ook niet helemaal lekker in mijn vel. Ik kon wel huilen. Na die mislukking had ik besloten om te stoppen met taarten, want ik bakte er helemaal niks van. Ik durf hem ook bijna niet te tonen, maar om het verhaal compleet te maken, moet het toch maar. Want dat het niet altijd goed gaat, kan iedere hobby-bakker denk ik wel beamen. Het gaat er niet om dat je valt, maar dat je uiteindelijk weer opstaat…dat is belangrijk…ook in de taartwereld! Dus alhoewel trots dat ik weer opgestaan ben na mijn “val”, toon ik toch met het schaamrood op mijn wangen de bewuste circustaart… 
Maar zoals je waarschijnlijk al verwacht, het bakvirus kruipt waar het niet gaan kan, en geleidelijk aan ging ik toch weer bakken. Ik besloot dit jaar tóch weer een taart te maken voor het feest. Beetje kleiner dan maar (2 laags i.p.v. 3 laags) en om te voorkomen dat ik veel te laat zou weten wat het thema werd van het feest, had ik voor de zomervakantie al geïnformeerd wat het thema zou worden.
Het was eigenlijk nog geheim, maar toen ik vertelde dat ik tijd nodig had om iets leuks te bedenken, kreeg ik toch het thema te horen. Ik moest natuurlijk wel beloven dat ik het niet zou verklappen. Geen probleem. Ik kan wel een geheimpje bewaren. En wat een leuk thema: Tropical Party. Dat was gelukkig meer mijn ding. De radertjes in mijn hoofd begonnen te draaien en geleidelijk ontstond er best een leuk ontwerpje. Zoals altijd ligt een ontwerp hier op de tafel, zodat ik er regelmatig naar kan kijken. Beetje bang dat het weer een fiasco zou worden, maar ook wel het vertrouwen dat het dit jaar wel weer goed zou gaan ging ik aan de slag… Net zoals je na een val weer even een beetje wankel op je benen staat. De eerste pasjes gingen met bonzend hart, maar gaandeweg nam het plezier van taart maken het weer over. Net als bij de eerste schoolfeest-taarten, durfde ik deze ook weer met opgeheven hoofd af te leveren. De ‘ooohs’ en ‘aaahs’ van de feestgangers deden me oprecht goed. En de Tropical taart mag aan het rijtje taarten-waar-ik-trots-op-ben bijgeschreven worden. Een klein minpuntje voor de palmbomen, die zien er wel een beetje zielig uit.
Volgend jaar zal het waarschijnlijk wel de laatste taart zijn die ik voor het schoolfeest maak, want daarna zijn mijn beide kinderen doorgegroeid naar het voortgezet onderwijs en is de fase “bakouder-zijn-voor-het-schoolfeest” ook voor mij voorbij.
Taart-groetjes van Bianca
