Herinner je je nog dat ik in mijn eerste blog van dit jaar schreef dat ik een bakworkshop had gewonnen? Ik moet overigens bekennen dat ik niet veel gebakken heb de afgelopen maand. Dat kwam ook wel door het mooie weer (ongekend mooi voor februari), waardoor de tuin mij weer lokte. Jawel, ik mag ook graag (moes)tuinieren. Elk zonnestraaltje benut ik om te freubelen in de tuin. Zelfs voor mijn verjaardag heb ik niet gebakken. Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk, zie ik je denken. Ik werd 50 jaar (zeg ik fluisterend, niet iedereen hoeft het te horen!) dus je zou denken dat een passende taart niet kon ontbreken. We zijn lekker uiteten gegaan met de hele familie. Geen gedoe thuis, lekker relaxed. Maar zo was er dus geen “taartmoment”. Ergens vind ik het wel jammer dat ik niet flink uitgepakt heb met mijn eigen verjaardagstaart, want ik had toch wel leuke ideetjes. Misschien moet ik het nog maar eens dunnetjes overdoen…
Maar goed, terug bij het onderwerp van deze blog: de gewonnen bakworkshop! Die workshop had ik gewonnen met een facebook-actie van Jolanda’s bakhuisje. Ik mocht zelf kiezen welke workshop, dus koos ik voor brood. Ik hou heel erg van de geur van vers gebakken brood. Daar word ik serieus blij van!
Broodworkshop
Op zondag 24 februari was het dan zover. Bepakt met mijn schort, ovenwanten, theedoek en wat lege broodzakken stapte ik in de auto richting België. Dat was trouwens best een flinke stap voor me, want ik had al heel lang geen langere afstanden gereden. Vanwege fysieke klachten én ten gevolge van een burn-out een aantal jaren geleden. Maar je moet vooruit hè, en ook je grenzen langzaam een beetje oprekken. Drempelverlagend was dat de workshop plaatsvond in Dilsen-Stokkum, niet zo heel ver van de camping waar ik vroeger veel kwam. Dus het gebied was niet compleet vreemd voor me en die weg had ik tig-keren gereden… dát moest toch lukken. Tot het laatste moment voor vertrek, probeerde mijn brein me nog te laten afhaken, maar ik luisterde er niet naar, stelde gewoon de navigatie in als extra gemoedsrust en vertrok.
België, here I come
De rit duurde ongeveer 40 minuten, het was mooi weer en onderweg werd ik blij van de herinnering die de route opriep. Wat was ik hier lang niet meer geweest! Ik herkende Jolanda meteen van de foto’s op Facebook, schudde haar de hand en stelde mezelf voor. Niet veel later gingen we naar binnen en kon het broodbak-avontuur beginnen.
Flink doorwerken
De workshopruimte had net zulke kookeilanden als in Heel Holland Bakt, met elk een eigen oven en op de hoek van de werkbank een keukenmachine. Met z’n tweeën deelde je een werkbank, dat was gezellig en je had hulp van elkaar. Jolanda gaf aan wat we allemaal gingen maken vandaag en dat betekende dat we flink moesten doorwerken. Op het programma stonden bagels, Turks brood en een molenbrood. De recepten lagen al klaar. Tussendoor zouden we dan koffie drinken en proeven van het brood dat Jolanda al voorbereid had.
Eerst werd voorgedaan en instructies gegeven. Meteen daarna gingen we zelf afwegen, samenvoegen en kneden. Kneden deden we deels met de keukenmachine, maar ook met de hand. In een slimme volgorde, zodat het ene deeg al kon rijzen terwijl je het andere deeg maakte en vervolgens de bagels bijvoorbeeld al de oven in gingen en je het andere deeg voorbereidde voor de tweede rijs.
Bij de les blijven
Doordat je eigenlijk met 3 degen tegelijkertijd bezig was, moest je goed bij de les blijven.
Best intensief dus. Ondertussen werd je blij als je het deeg zag rijzen en de bakgeur die de ruimte vulde. De tijd vloog om en het was al half 7 toen eigenlijk nog het molenbrood de oven in moest. Dat deeg was nog niet voldoende gerezen, dus ik besloot, nadat de Turkse broden uit de oven kwamen en enigszins afgekoeld waren, om het molenbrood thuis af te bakken. Dan kon het in de auto nog verder rijzen. Er was overigens wel een kans dat het deeg onderweg zou inzakken als gevolg van het trillen/schokken van de auto op de weg. Dat risico nam ik. De Turkse broden waren nog warm, dus die broodzakken liet ik openstaan. De geur van vers gebakken brood vulde mijn auto. Gelukkig was het deeg van het molenbrood verdubbeld in omvang en nadat ik het thuis nog even een kwartiertje had laten rusten, schoof ik ook dat laatste brood de oven in.
Moe, maar voldaan
Ik was moe van het harde werken, het reizen en de vele indrukken. Maar ik was zeker voldaan, want wat hebben we mooi brood neergezet. De tips & tricks zullen me nu zeker op weg helpen, waardoor er vaker de geur van vers brood in ons huis zal hangen. Want al bakte ik wel al af en toe brood, nu weet ik écht hoe het moet en zal ik ook met meer vertrouwen aan een nieuw broodavontuur beginnen.
Dank je wel Jolanda en medecursisten. Ook dank aan mijn werkbank-maatje, we waren een goed team samen.
Tot de volgende keer.
Bianca
