Door Bianca Smeets- Misschien ben ik te kritisch naar mezelf, alles moet perfect. Dat is enerzijds een goede eigenschap, zeker als je een mooie taart wilt afleveren, aan de andere kant is dat ook een enorme beperking, want je vindt jezelf nooit goed genoeg. En denkt dat een ander ieder bobbeltje, deukje en oneffenheid in je taart zal opmerken. Dus toen Mjam aangaf dat ik mocht gaan bloggen, was ik enerzijds verheugd, en anderzijds beangstigde het idee me, want kan ik dit wel? En vooral “waar begin je dan?”
Laat ik beginnen met mezelf voorstellen: Mijn naam is Bianca, getrouwd en moeder van twee kinderen in de leeftijd van 11 en 10 jaar. Woonachtig in het Zuiden des Lands. Sprekend met een zachte G. Met Italiaanse en Brabantse roots. Mijn taartvirus is ontwikkelt in het jaar voor dat Anne haar communie moest doen. Ik wilde graag een mooie taart en al zoekende op internet kwam ik de mooiste creaties tegen. Dat wilde ik ook, begon te lezen en besefte dat dit soort taarten toch wel enige oefening nodig hadden. Vanaf dat moment greep ik elke gelegenheid aan om maar iets te bakken. Met vallen en opstaan, maakte ik me het bakken van taarten meer en meer eigen. Met als resultaat dat ik op de communie van mijn dochter een mooie taart kon neerzetten, die met oohs en aahs werd ontvangen, al was hij zeker niet perfect. Maar wat was ik trots.
Het bakvirus dat inmiddels al vat op me had gekregen, werd hierdoor nog meer aangewakkerd. Duidelijk besmet met het gezelligste virus dat er bestaat.
Maar taart maken mag je ook niet onderschatten. Het is een heel complex proces. Van uitdenken en uittekenen van je ontwerp tot het opplakken van het laatste bloemetje. In elk onderdeel van het hele proces kan iets anders lopen dan dat je gedacht had en tijdens het taartproces moet je dus ook je plan kunnen bijsturen en inventief zijn. Perfectionisme kan een taart mooi maken, maar perfectionisme kan ook extra stress verhogend werken. Helaas (maar ook dankbaar) dat deze eigenschap aan mij kleeft. Om die reden blijf ik gewoon hobby bakster. Ik krijg wel eens een aanvraag om een taart te maken en soms kan ik hem maken, en soms durf ik het niet aan. Het is belangrijk om met jezelf af te spreken wat je precies wilt. Bij mij is het steeds een innerlijke strijd tussen het feit dat ik wel wil….en neig tot (te) snel “ja” zeggen, en het feit dat ik de stress-factor niet te zeer moet uitdagen… en dus soms beter “nee” kan zeggen. Balans.
Bloggen verbreed voor mij de creativiteit van het taarten maken. Het is als de balans opmaken tijdens een welles-nietes spelletje van mijn brein. Ik hoop dat ik met mijn blogs anderen kan bereiken omdat ze zich herkennen in mijn verhaal. Ik hoop dat ik anderen ermee kan inspireren. Kan aantonen dat het goed is om dicht bij jezelf te blijven, je creatieve grenzen weliswaar op te zoeken, een beetje uit te dagen, maar binnen aanvaardbare lijnen. Zodat bakken vooral leuk blijft.
De komende tijd zal ik zo nu en dan een blog plaatsen, soms met een emotie, soms met een recept. Want naast het bakken van een taart, maak ik ook graag cupcakes en probeer ik graag iets uit. Als ik even mijn ei kwijt moet en ‘m niet in een taart kwijt kan of juist ben kwijtgeraakt in een taart die niet doet wat ik wil… dan kruip ik in mijn pen.
Tot binnenkort, want stiekem had ik al een stuk geschreven vóór dat ik aan deze inleiding begon…
Bianca
