Door Bianca Smeets – Mr. Bean was born in 1972 … of was dat iemand anders? Tja daar zat ik dan. Beloofd dat ik een taart zou maken voor de verjaardag van de vriend van mijn zus. Als cadeau, dat doe ik wel vaker. Want vaak weet ik niet wat ik moet kopen en een taart is altijd een goed cadeau. Maar toen was ik inspiratieloos en het duurde echt dagen voor ik iets leuks had bedacht. Het creatieve proces kwam maar niet op gang. Het moest een mannentaart worden en ik wilde niet dezelfde onderwerpen als vorige jaren gebruiken. Ik was door zijn hobby’s heen, ik bedoel: al zijn hobby’s had ik al eens verwerkt in een taart. Wat nu?
Dus ik appte mijn zus maar eens met de vraag wat hij nog meer leuk vindt. Ik overspoelde haar met vragen over welke games hij graag speelt, welke films of series hij graag kijkt. Wat zijn lievelingskleur is. Wat hij graag eet en/of drinkt… etc, etc. De antwoorden die ik kreeg daar ging ik mee aan de slag. Maar het duurde toch nog een paar dagen voor ik een ontwerpje had bedacht. En zijn verjaardag kwam toch al dichterbij. Daarna ging het gelukkig snel. Het idee ontvouwde zich en ik tekende, schreef wat details erbij, stuurde een mail naar The Cakehouse – dat is het winkeltje van Rita waar ik graag mijn bakspulletjes haal – en om een printje te laten drukken. Opgelucht stuurde ik mijn zus een berichtje dat ik wat leuks bedacht had. Ze was gelijk nieuwsgierig… maar ik liet niets los.
Ik stap het winkeltje van Rita binnen, ze pakt het printje en ik vraag nog een busje zilverspray. Voor de rest heb ik niets nodig, maar ik wil 
graag nog even rondkijken. Terwijl ik rondneus, is er in de aangrenzende workshopruimte een aantal dames gezellig in de weer met wat ik later hoor ‘Wilton 4’. Nog altijd neem ik mij voor ook eens zo’n cursus te volgen. Ik heb nog nooit een cursus gevolgd op het gebied van taartdecoratie, maar in bijvoorbeeld ‘Wilton 1’ krijg je spuittechnieken aangeleerd en dàt zou ik graag nog eens doen. Misschien komt het er nog eens van. Een tegenargument van mezelf is dat ik niet zo heel vaak bak, en waarom moet je dan zo’n cursus doen? En pro-argument zou kunnen zijn “gewoon om jezelf eens iets leuks te gunnen”… tja, tot dusver wint het tegenargument het nog altijd. Het is ieder geval gezellig in de workshopruimte. Streepje erbij dus voor het pro-argument.
Ik vind twee leuke PME Impression Matten in de winkel: de Cobblestone Design en de Honeycomb Design. Twee superleuke patronen die automatisch de radertjes in mijn brein in werking zetten. Ik heb ze nu nog niet nodig, maar het feit dat ze een creatief proces op gang brengen, is voldoende reden om ze aan te schaffen. En voor de prijs hoef ik het dit keer niet te laten, zo duur zijn ze namelijk niet.
Thuisgekomen pruts ik nog wat aan mijn ontwerp: ik gum wat uit en teken er wat bij. Daarna snij ik Mr. Bean alvast uit de print en plak hem op een stukje fondant, zodat het een paar dagen uit kan harden. Want Mr. Bean mag uit de taart springen. Ik steek ook wat sterren uit en de letters van de naam, zodat ik die morgen in zilver kan spuiten. Het leuke labeltje “born in 1972” krijgt dezelfde behandeling als Mr. Bean. En nu begrijp je ook de titel van deze blog.
En dan is eindelijk de dag daar dat de oven weer aan mag. De heerlijke geuren van versgebakken biscuitbodem vullen het huis en prikkelen aangenaam mijn neus. Als het biscuit uit de oven komt, maakt mijn hart een klein sprongetje. Yesss, hij is mooi hoog geworden. Zodra het op een rooster staat om af te koelen, pak ik meteen een meetlint erbij en ja hoor, 8 cm. Na vullen en afsmeren zal hij zeker 10 cm hoog zijn. Goed begin van de Mr. Bean taart.
De rest verloopt volgens plan. De basis bekleding geeft nog de meeste stress. Een grotere lap is voor mij lastig uit te rollen en uitermate spannend om die op de taart te leggen. Mooi strak smootheren. Ik probeer sharp edges, maar dat lukt deze keer niet zo best. Als de basisbekleding er op ligt, kan ik weer ademhalen. Geen scheuren en geen bobbels. Toch nog goed gekomen. De rest is niet zo stressvol, dat is het leuke deel.
Als laatste mogen Mr. Bean en de sterretjes op de taart. Klaar! Nog even wat details: doorsnede van de taart is 20 cm, ruim 10 cm hoog. Het betreft een naturel biscuit, afgesmeerd met vanille-botercrème 1:1 en gevuld met twee lagen slagroom en aardbeienvlaaivulling. Bekleding en decoraties zijn van fondant. Het “zand” is van lichtbruine basterdsuiker.
Tot de volgende keer!
Bianca
