Zulke momenten ontnemen me mijn adem. Het liep slecht af met de taart en dat deed me denken aan het afleveren van mijn allereerste taart, ook een bruidstaart. Wegens een bijzonder slecht ingeplande week besloot ik de taart van tevoren te bakken, vullen en bekleed in te vriezen. Op zich niets mis mee, maar voor het ontdooien van drie 10 centimeter hoge taarten moet je meer tijd nemen dan een uur. Ik wist dat de taart zou gaan ‘zweten’ maar wat ik me ook had moeten bedenken was dat je een ontdooiende taart absoluut niet direct moet gaan decoreren en er al helemaal niet mee moet gaan rondlopen en autorijden. En dat deed ik dus wel.
Het huilen stond me nader dan het lachen toen ik de decoratie met marsepein en al naar beneden zag glijden. Als twee zielige hoopjes ellende kwamen de taarten en ik aan bij de feestlocatie. Met betraande ogen en trillende handen probeerde ik er met het extra meegebrachte marsepein en decoratie nog wat van te maken. Uiteindelijk allemaal gelukt, maar de toon voor de toekomstige bruidstaarten was gezet. Als ik iets een leermoment kan noemen was dat het wel.
De suikerhobbyisten onder ons kennen zulke ‘oeps’ momenten wel. De oven voorverwarmen voor de croissants terwijl je vergeten bent dat je de avond daarvoor een plateau met 100 handgemaakte marsepeinen rozen daarin hebt veiliggesteld. Of de beslagkom vullen met een kilo mix en bij het vijftiende ei wat je toevoegt ontdekken dat het bewoond wordt door iets wat absoluut niet in taart thuishoort. De keer dat je snel nog even het beslag van de rand van de kom los wil maken en de spatel tussen de garde steekt waardoor je prachtig nieuwe en vooral dure keukenmachine in een klap onbruikbaar wordt. Er zijn van deze gebeurtenissen vast nog meer voorbeelden te bedenken. Uiteindelijk een kwestie van uithuilen en een nieuwe start maken.
Een nieuwe start geldt ook voor de schoolgaande kinderen in deze tijd van het jaar. Een nieuw klaslokaal, nieuwe lesstof en een nieuwe juf of meester. Ook voor de ouders en verzorgers komen er nieuwe dingen voorbij. Lijsten waarop je aan kunt geven of je mee wilt helpen met sport- en speldagen, wanneer je bereid bent de schoolwas te verzorgen, of je schoonmaak- hulp- spelletjes- luizen- of pannenkoekmoeder wilt zijn en dit jaar ook of je het leuk zou vinden een workshop te geven. Kijk, now we’re talking!
Vijfentwintig 7 jarigen zitten aan hun tafeltjes met een taartje, een kleurig bergje marsepein en verschillende uitstekers. Vijfentwintig 7 jarigen die op dat moment uiterst geconcentreerd luisteren naar wat de workshop-bak-moeder te vertellen heeft en bijna allemaal later bakker willen worden. Bijna allemaal, want een meisje roept tussendoor dat ze toch kiest voor een ander beroep. “Ik word liever iets anders als ik groot ben. Want als je bakker wordt ga je natuurlijk overal van snoepen en dan krijg je net zo’n dikke kont als jij…’
Wat zegt het spreekwoord ook weer? Kinderen en dronkaards spreken de waarheid? Tja… en ik tel gewoon weer een ‘oeps’ en leermoment bij mijn rijtje op.
