Door Linda Stolk – Zucht, ik kan geen big meer zien! Dat klinkt wel vreemd he, ik snap dat enige uitleg hier op zijn plaats is! Mijn jongste zoon Luuk, ons kleine kereltje, dondersteen en fervent Peppa Big-fan is net twee jaar geworden! Net als George, het kleine broertje van Peppa is zijn favoriete woord; ‘Nee!’ Gezien het feit dat hij alle peppafilmpjes al een keer of honderd bekeken heeft en mama dan ook mee mag genieten kan ik momenteel even geen big meer zien. Luuk kreeg voor zijn verjaardag namelijk ook een uitgebreide feesttafel, geheel ingericht naar thema en smaak van de jarige. Een Peppafeest dus!
Na het kiezen van een thema en het lief aankijken van tante Laura (die toevallig een echte kaartenontwerpster is!) voor een uitnodiging was het hoog tijd om weer lekker te gaan shoppen. Alle winkels waar manlief nog niet dood in gevonden wil worden bezocht ik natuurlijk. Ik snap zijn probleem niet. Ik zie die ‘bakken vol onnodige, aftandse troep’ juist als soort van schatkisten waar je voor weinig geld altijd weer iets uit kunt vissen wat je net nodig had! Ik vond bijvoorbeeld bij de Xenos soort vellen vloeipapier in de aanbieding voor maar € 0,50. En het had de perfecte kleur voor zo’n gezellige Tassel Garland. Een watte? Gewoon een slinger van reepjes papier. Waarom alles nou zo’n moeilijke naam moet krijgen tegenwoordig snap ik ook niet hoor! Bij mij is de ‘Dessert Table’ gewoon de feesttafel en de HoneyComb Balloons zijn gewoon ballonnen met een honingraatvorm. Je weet wel, waar je vroeger die afzichtelijke rode klokken en sterren voor de kerstmis van had. Die zijn nu dus in vrolijke kleuren weer helemaal hip. Ik vond ze in groen en blauw in de vorm van luchtballonnen.
Even terug nog naar die slinger. Een hele avond lang zat ik ijverig te vouwen, knippen, uitrollen en lijmen aan die verrekte repen papier. Want ja vijftig cent voor dat papier was spotgoedkoop toch? Een dag later loop ik bij een ander niet nader te noemen goedkope gezellige artikelenwinkel en daar liggen dus van die kant en klaar geknipte tassel garlands voor een euro geloof ik. Grrr het is dat mijn vingers nog zeer deden van dat geknoei met het lijmpistool aan mijn eigen slinger want anders….. anders wat? Denk je nu, nou ja niks eigenlijk. Maar ik vloekte wel even binnensmonds.
De dagen en enkele avonden in aanloop naar het feest was ik vervolgens bezig met Peppa en George boetseren, appeltaart, koekjes en cupcakes bakken, cadeaus inpakken en last but not least deegbakjes maken voor de karameltaartjes! Klinkt lekker he? Het zijn eigenlijk karamel-zeezout-chocoladetaartjes en ze zijn heerlijk! Ik maak ze ook met de cliënten op mijn werk. Helaas maakte ik ze thuis af met wat waarschijnlijk bedorven slagroom was, want ze zagen er ineens heel vreemd en onsmakelijk uit! De hele bakplaat kon dus zo de container in. Beetje jammer…
De avond voor het grote feest is bij mij altijd een kruising van blijdschap door het ontstaan van een leuk geheel en irritatie omdat altijd iets net niet gaat of staat zoals ik dat gepland had. Mijn partner heeft na de zeven feesttafels die hiervoor kwamen inmiddels een wijze les geleerd; eerst helpt hij een beetje mee, voornamelijk met de rotklusjes zoals stoelen sjouwen, tafels draaien en stofzuigen. En daarna blijft hij zo ver mogelijk uit mijn buurt zodat ik mijn frustratie niet op hem kan botvieren. En ik moet eerlijk zeggen; dat werkt perfect. Als ik dan uiteindelijk ’s avonds enigszins (behoorlijk) moe in bed stap laat ik natuurlijk nog wel even weten dat ik ‘alles weer eens alleen heb gedaan, zucht’ en hij prikt daar dan gelukkig doorheen en houdt wijselijk zijn mond. Hé, het werkt voor ons dus waarom veranderen 😉
Nou, na deze stortvloed van achtergrondinformatie is het hoog tijd voor wat foto’s! En tot volgend jaar maar vast he!
