In januari zijn er binnen ons gezin en familie geen verjaardagen. Geen feestjes, geen gebak! Tja, dan heb je het als bakliefhebster best wel een beetje zwaar. In het begin vind je het eigenlijk wel lekker, even niets “moeten”, het voelt als een vakantie. De oven kan tot rust komen, mijn brein kan tot rust komen en mijn creativiteit kan zich herladen. Maar als de maand halverwege is, dan begint het toch weer behoorlijk te kriebelen. Er borrelen ideeën op die niet tot uitvoer gebracht worden. Nog een beetje later lijkt het zowaar op ontwenningsverschijnselen, maar gelukkig is het dan al snel februari. Er staan dan weer verjaardagen op de kalender en de oven mag eindelijk weer aan na een ovenloze maand!
Op 12 februari was ik zelf jarig en deze keer wilde ik geen taart maken, maar gewoon eenvoudige cupcakes, dus dat deed ik ook. Ze zijn zo lekker! Vanillecupcakes, gevuld met home-made druivenjam (ook nog eens van eigen oogst, dus helemaal jammie). Bovenop heb ik roosjes gespoten van vanillecrème met een Nifty Nozzle-tip. De Nozzletips had ik cadeau gekregen vorige jaar en de Nifty Nozzle Spring Tulip al uitgeprobeerd, deze keer koos ik de Nifty Nozzle Romance. Een verjaardag zo dicht bij Valentijnsdag mocht wel wat romance krijgen van me. Het lijkt zo gemakkelijk, maar ik vind het toch nog lastig. De crème moet niet te zacht zijn, dus een half uurtje koelen in de koelkast is aan te raden. Maar dan nog. Wellicht gewoon een kwestie van oefenen. Of een andere crème proberen. Hmmm, denk dat ik dat ook eens ga uittesten. Ik zal er dan wel op terug komen in een volgende blog.
Maar wat ik al langer van plan was, was het maken van een cheesecake, waarvan ik het recept zag staan in een blad dat ik een poosje terug kocht bij de supermarkt. Het was een recept voor een springvorm van 20cm. Nu had ik een vorm van 18cm doorsnede, maar die opende en sloot niet meer zo geweldig, dus ging ik op zoek naar een nieuw exemplaar. Eigenlijk leek het me ook wel leuk om kleinere gebakjes te maken, en zo kwam ik thuis met een paar kookringen van 8cm doorsnede. Thuis had ik er al 3 liggen, in totaal had ik er nu 9.
De bodem was van grof verbrokkelde marie-koekjes met gehakte amandelnoten vermengd met gesmolten boter. Een makkelijke koekjesbodem. Geen oven nodig. De kookringen had ik op een plaat gezet die bekleed was met bakpapier en ze een randje van acetaatfolie gegeven. De acetaatfolie is een dikker plastic, op rol verkrijgbaar (ik heb die van Funcakes), makkelijk op maat te knippen. Gewoon handig, want ook met het lossen uit de vormpjes werkt dat net iets makkelijker. Je kunt ook vooraf een chocoladerandje op de folie spuiten. Ik vind dat mooi uitzien zo langs een taart: een nieuwe uitdaging voor een volgende keer.
In ieder vormpje ging een laagje van de koekjesbodem. Dan een half uurtje in de koelkast en ondertussen de roomkaasvulling maken. Die was met citroen, lekker fris. Verder zat er mascarpone (vind ik zelf een lekkere, neutraal smakende roomkaas), Griekse yoghurt, slagroom en suiker in. Het geheel werd gebonden met gelatineblaadjes. Met gelatine moet je altijd goed opletten dat je het na het oplossen op het vuur direct heel goed door spatelt in de massa die moet geleren. Ik ben daar altijd erg secuur in, want je wilt geen klodders van de gelatine in je mond, dat is echt niet lekker!! In elk vormpje ging een laagje van het roomkaasmengsel bovenop de koekjesbodem. En weer de koelkast in, deze keer voor minstens 4 uur. Nog steeds geen oven nodig.
Bovenop de cakejes kwam een coulis van blauwe besjes. Ik gebruikte diepvries fruit, maar
had de besjes al ruim van te voren op een bord in de koelkast laten ontdooien. Een paar mooie hield ik apart ter decoratie. De rest werd in de blender gepureerd. Een beetje suiker erbij en op het vuur verwarmen totdat de suiker goed opgenomen is in de coulis. Toen het vuur uit en een gelatineblaadje met aanhangend vocht erdoor roeren. Goed laten afkoelen (handwarm is goed), maar voordat het begint te geleren giet je een laagje op elk cakeje. En weer laten koelen. Ik heb dat gewoon de hele nacht met rust gelaten. De volgende ochtend haalde ik de ringen en folie van de gebakjes en spoot er een toefje slagroom op. De achtergebleven besjes mochten erbij.
Een geheel ovenloos gebakje dus!
Weet je dat ze echt heel erg lekker waren? Echt aan te raden! Ben je een kleine eter, dan is een heel gebakje misschien wat veel, maar dan neem je gewoon een halve! Ik kreeg door dit avontuur wel weer nieuwe ideeën en uitdagingen. Genoeg materiaal voor een volgende keer, dus dan zeg ik maar: tot de volgende keer!
Bianca
Bianca’s Bakery
