Door Bianca Smeets- 3 juli 2015. Tegelijkertijd kreeg ik de vraag om geboorte cupcakes te maken. En die valt rond de datum dat de taart gepland staat. Al met al voor mij reden om goed te organiseren en voor te bereiden wat voor te bereiden is. Want ik schiet zeker in de stress als ik niet de controle heb.
6 juli 2015. Inmiddels heb ik alle benodigdheden voor de taart en cupcakes in huis. Dat schept rust in mijn brein. Ik heb leuke cupcake caises gescoord met stipjes er op. Zo lief. Daar word je toch spontaan blij van. Een extra malletje aangeschaft voor leuke baby-decoraties. Ik word toch altijd zo hebberig van het rondkijken in mijn favoriete taartwinkeltje, waar ik terecht kan voor de leukste dingetjes, voor kartons, dozen en noem maar op. Vooral het praatje met de eigenaresse Rita en de bereidheid je te adviseren, maakt dat ik steeds weer terug keer naar dit winkeltje.
Het zoeken naar ideeën, het juiste malletje vinden voor hetgeen je in je hoofd hebt, en het shoppen in het taartwinkeltje is al een feestje op zich. Wat een leuke hobby is dit toch. Veel werk? Ja, maar je duikt echt in een project en dat is zoooo leuk.
10 juli 2015. Anyway, waar was ik? Oh ja: alles is in huis, van karton tot dowels. Dus ik kon starten met het maken van de decoraties en van de dummy dat als bovenste laag van de stapel-taart komt. Want wat af is… is uit mijn hoofd en schept rust. Controle! Op een hete dag tijdens de hittegolf maakte ik de decoraties voor op de baby cupcakes. De fondant werkte mee, en de nieuwe mold ging super. Niks geen last van het warme weer. Ik had mezelf beloofd te stoppen als het nog leuk was, dus op tijd gestopt en de volgende avond verder. Trots op mezelf dat ik zo gedoseerd te werk ging. Op de derde avond begon ik aan de dummy, nog steeds stikkend heet buiten, maar ook nu ging het voortreffelijk. De fondant gleed gemakkelijk over de dummy, mooi strak kunnen bekleden, zonder plooien en zonder scheuren. Decoraties aan de onderrand er op en zijkant. De decoratie die bovenop moet, zou ik een avond later doen, want ik verwachtte dat dit wat lastiger zou zijn: nl het logo van BMW. Toch een beetje precisiewerkje. Dat bleek ook zo te zijn: niet perfect, maar tevreden over het resultaat.
Weer een avond later maakte ik de letters alvast die op de taart moeten komen, zodat ook die mooi uitgehard zijn en ik ze zonder vervormen straks op de taart kan plakken. En meteen ook maar een sleutel geboetseerd met een labeltje er aan met ‘van harte gefeliciteerd’. Viel me nog tegen, zo’n ogenschijnlijk eenvoudige sleutel te boetseren.
De decoraties bewaar ik in een kartonnen taartdoos op de kast in de woonkamer.
17 juli 2015. En vandaag kon ik eindelijk weer verder, zondag wordt de taart opgehaald, dat betekent dat ik op vrijdag (vandaag dus) de biscuits bak, en op zaterdagochtend de vullingen maak, vul, afsmeer, bekleed en afwerk. Alweer was het buiten bloedje heet, 32 graden, en mijn oven moest draaien. Mijn man schudde afkeurend zijn hoofd… moet je juist nu bakken? Uhm… ja!!
18 juli 2015. Het taartproces gaat weer verder. Als vulling een vanillecrème met verse banketbakkersroom. Die is zooo lekker!! Gecombineerd met aardbeienvlaaivulling (uit blik). Ook de botercrème 1:1 gemaakt om af te smeren. Dacht ik dat ik alles in huis had, was mijn vanille-extract op, dus toch nog even snel naar de winkel. Want in een vanillecrème hoort natuurlijk wel vanille. Pff wat was het warm, de weersvoorspellingen hadden beloofd dat het vandaag ietsje koeler zou zijn, maar daar was hier nog niets van te merken. Maar ondanks dat ging het verdere taartproces goed. Vullen, afsmeren, bekleden, dowelen, stapelen en decoreren. Tig keer de keldertrap op en af gelopen om de taart tussendoor in de koelkast te plaatsen. Want daar staat de grotere koelkast, waar tijdens een taartproces verder niets in komt behalve de taart. Om 17u plakte ik de laatste decoratie er op en was ik eindelijk klaar. Moe, blij, toch niet helemaal tevreden, want ik zag toch wel her en der een plooitje en oneffenheid. En ik denk bij mezelf: waarom doe ik dit toch steeds weer?
19 juli 2015. Fotoshoot van de taart. Uiteraard proberen om de taart van zijn mooiste kant op de foto’s te krijgen. En om 10u werd hij opgehaald door mijn vriendin en haar zoon. De reacties waren super, en er viel een hele last van mijn schouders. Pfff. Later kreeg ik nog van de jarige zelf een berichtje dat hij hem prachtig vond. Dat is toch waarvoor je het doet. En het antwoord op mijn vraag van gisteren was weer beantwoord: dáárom doe ik dit toch steeds weer!
Stiekem was ik wel blij dat de baby niet geboren is tijdens het taartproces.
Lieve taartgroetjes,
Bianca
