Voor wie het niet kent: The Great British Bake Off is een wedstrijd op de BBC waarin tien deelnemers het acht weken lang tegen elkaar opnemen in de keuken, de bakkeuken welteverstaan.
Taart, cupcakes, hartige taarten, kleine gebakjes, brood, koekjes, cheesecakes, croissants, sachertorte en croquembouche (zo’n indrukwekkende toren van soesjes), het kwam allemaal aan bod. Per aflevering kregen de deelnemers drie opdrachten: een signature bake (een eigen baksel in het thema van die week), een mystery bake (een onbekend recept) en de showstopper (spreekt voor zich). En tussendoor lieten de presentatoren filmpjes zien over de oorsprong van bepaalde taarten, broodjes en gebakjes en hoe ze vandaag de dag nog gemaakt worden.
Smullen was het, echt smullen. Ik kon niet wachten tot het weer dinsdagavond was, ik volgde alle deelnemers op twitter, was vrienden met ze op Facebook, en ik probeerde elke week op vrijdag hun recepten uit. Want stiekem begon ik me af te vragen: zou ik meedoen als het in Nederland was? Zou ik me durven opgeven voor de voorronde van The Great Dutch Bake Off?
Ik heb nog nooit een brood gebakken, dus die ronde zou weleens mijn ondergang kunnen worden, maar de showstoppertaart van drielagen zou moeten lukken en voor cupcakes en kleine gebakjes met deeg draai ik ook mijn hand niet om. Toch? Maar wat als de juryleden mijn taartjes niet net zo lekker vinden als mijn vrienden en familie? Wat als tijdens mijn deelname blijkt dat ik helemaal niet zo goed ben en ik misschien geen kans heb ‘ Hollands Next Great Baker’ te worden? Durf ik die confrontatie eigenlijk wel aan?
De Engelse winnares is bekend (volg haar op twitter: @JoanneWheatley of Facebook: Jo’s blue AGA) en bij mij ligt inmiddels Michel Rouxs boek Pastry weer op het aanrecht. Want mijn pate sucrée lukt aardig, maar kan beter. Ik bedenk nieuwe vullingen voor taart en gebakjes, ik heb een nieuw recept voor cupcakes en oefen hard op mijn ‘ piping skills’ om ervoor te zorgen dat ze er steeds mooier uit komen te zien. Ik heb mijn eerste cakepops gemaakt en ik was heel blij dat mijn collega’s tijdens een etentje mijn limepie tot de laatste kruimel hebben veroberd door allemaal een tweede stuk te nemen.
Ben ik in training? Ja, daar lijkt het op. Want ik ben bang dat ik toch de sprong wil wagen en mee wil doen als dit waanzinnig leuke tv-programma naar Nederland komt. Ik weet niet of dat ooit gebeurt, want we hebben niet zo’n ‘bak-cultuur’ als de Engelsen, maar ik wil er klaar voor zijn. (En anders ben ik na al dit oefenen straks in ieder geval de beste bakker van de Professorenwijk in Leiden ;-))
Dus op naar die broodbakcursus…
