Er is niks leukers dan een hele middag in een hele grote keuken staan en nieuwe technieken uitproberen. En dat ik daar dan ongeveer net zo lang voor moet rijden als dat de cursus duurt, tja, dat vind ik op de heenweg soms een beetje erg. Maar terug kan ik met een grote glimlach alleen maar denken aan hoe gelukkig ik hier van word.
Ik word hier gelukkig van, omdat het een enorme keuken is. Laat ik daarmee beginnen. En een keuken waar alles is hè, laat ik dat ook niet vergeten. Normaal staan hier de medewerkers van Robèrt van Beckhoven allerlei prachtige taarten en toetjes te maken voor allerlei bedrijven, maar op zaterdagmiddag is de ruimte voor ons. Want dat is er hoor: ruimte! Ruimte, ruimte, ruimte. Thuis moet ik het doen met anderhalve meter loopruimte, een aanrecht dat vol is als je er twee mengkommen op zet, een koelkast van formaat ‘tafelmodel’ en een paar bakjes die ik noodgedwongen non-stop moet omspoelen en afwassen. Maar in Oisterwijk kan het niet op. Enorme werkbanken, stapels platen om iets op te maken, ene oneindige voorraad handige plastic vormpjes, vriezers waar hele karren in gereden kunnen worden, lades vol met lepels, schrapers, schuimspanen, je kunt het zo gek niet bedenken of het is hier. En dan loopt er ook nog iemand rond die steeds alles afwast wat ik net vies heb gemaakt. Het moet niet gekker worden.
Ik word hier gelukkig van, omdat meesterpatissier Robert van Beckhoven lesgeeft. Wat is dat een verschrikkelijk aardige man en wat zit hij vol met ideeën. Ik had me aangemeld voor deze basiscursus patisserie nadat ik hem voor MjamTaart had geïnterviewd. Ik was toen al onder de indruk van deze man en dat wordt met de week erger. Ik heb soms het gevoel dat hij bijna barst van alle kennis die in hem zit. Terwijl hij pâté à bombe staat te draaien, blijft hij maar ideeën op ons afvuren. “Als je er meer suiker bij doet, maak je marshmallows. En als je er noten doorheen schept, wordt het kermisnougat, als je…”
Ik word hier gelukkig van, omdat het een goede stap is in mijn voornemen om mezelf klaar te stomen voor het geval de Great British Bake Off de oversteek naar Nederland maakt (zie mijn vorige column). En ook gewoon omdat er niets leuker is dan nieuwe taarten leren maken eerlijk gezegd. Want ik ben best goed in de marsepein gedecoreerde variant – al zeg ik het zelf – maar ik wil meer. Veel meer.
Daarom word ik er ook zo gelukkig van dat ik na twee middagen al zoveel geleerd heb. Te beginnen over chocola. Bijvoorbeeld: wat betekent het als er 70% op een reep staat en heb ik wat aan die informatie? (Het antwoord is dat het niks zegt en je er dus niks aan hebt, da’s dan wel weer jammer.) We leren hoe we chocola niet moeten verwerken (maar er toch iets van kunnen maken), hoe het wel moet (en hoe moeilijk dat is). En de afgelopen keer leerde ik over biscuit en mousse en zwarte gelei etc.etc.
En op het moment dat je dan denkt dat je echt niet gelukkiger kunt worden, zegt de vrouw naast je dat zij zich voor deze cursus heeft aangemeld omdat ze het artikel over Robèrt in MjamTaart had gelezen… 🙂
(Gelukkig volgen er nog drie lessen! En dan een gevorderdencursus… )
